زمزمه های نورانی مردان بارانی

آش نذری قاصدک و باران

سلام. اولا خیلی تشکر میکنم از عزیزان و بزرگوارانی که به وبلاگ حقیرانه ی ماسر میزنن و بعضیا هم نظرات سبزشونو میگن  (همین جا از مدیر سایت گروه تواشیح میعاد قم هم تشکر میکنیم که ما رو مورد لطف خودشون قرار دادند) حالا اگه کمی و کاستی هست که مطمئن هستم زیاده  به بزرگی خودتون بر ما ببخشید خب اول راهه دیگه و من  ناواردیم ولی خب سعی میکنیم تا بهتر بشه، یکی از دوستان درباره ی بنر وبلاگ اومدن و نظر دادن که چرا کوچیکه و رنگشم بده و بهتر از این رو درست کنید، و ما در جواب این بزرگوار باید بگیم که معمولا بنرهای تبلیغاتی تو سایتها این اندازه میشه ولی در مورد رنگش ما یه چیزی سفارش داده بودیم ولی اینو درس کردن خب خودمون اینقدا تخصص نداریم و خودمونم زیاد خوشمون نیومد ولی حالا به این قانع شدیم تا بعد... (و این بنر هم کلی مکافات داشتیم و ماجرا که کلی سردرد گرفتم و اعصاب خردی شد برام ) ولی بنده چشم اطاعت امر این دوست بزرگوارمونو میکنیم و وقتی خودمون وارد شدیم تو این کارا و امکاناتمون زیاد شد همون بنری که این بزرگوار میخان رو درس میکنیم بازم از نظر این بزرگوار سپاسگزاریم. و اما اصل مطلب این بخش... اونروز یه متنی رو یکی از دوستام تو تلگرام برام فرستاده بود برای خودم خیلی جالب بود یجورایی حرف دل بود میدونم شاید شماها هم خونده باشید ولی یبار دیگه هم باهم بخونیم:  

مادر بزرگ من خدا بیامرز

آدم مذهبی بود..

هر وقت دلش واسه امام رضا تنگ میشد

میگفتم مادربزرگ حالا حتما لازم نیست بری مشهد از همینجا یه سلام بده

اما من واسه تفریح میرفتم شمال اون به من نمیگفت

حتما لازم نیست بری شمال همینجا تفریح کن

وقتی سفره میگرفت

وقتی محرم میشد به هیت محل برنج و روغن میداد

بهش میگفتم اینا همه سیرن پولشو ببر بده به چهار تا آدم محتاج

اما وقتی من با دوستام مهمونی میگرفتم اون فقط میگفت مادر مراقب خودت باش

سالها گذشت

تا من فهمیدم آدمها احتیاج دارن سفر برن

احتیاج دارن از زندگی لذت ببرن لذت بردن برای آدمها

متفاوت معنی میشه

یکی از هیت امام حسین لذت میبره

یکی از مهمونی رفتن

یکی تو سفر مکه اقناع میشه

یکی تو سفر تایلند

اینا همشون برای من آدمهای محترمی هستن

سالها گذشت

تا من فهمیدم

نباید به دلخوشی های آدمها گیر بدم

چون آدمها با همین دلخوشی ها سختی های زندگی رو تحمل میکنن..

لطفا به دلخوشی دیگران گیر ندهید!

این متن رو که خوندم برام جالب و تامل برانگیز بود و در مورد این کلمه ی دلخوشی میخام صحبت کنم ... بعضی آدمها یه دلخوشیهای نابی دارن مثلا همین هیئتا و نذریا میدونید برای بعضیا میشه دلخوشی.یا بعضیا با مداحی و تواشیح و اینا دلخوش میشن ،

آش نذری قاصدک و باران

ما یدوستی داشتیم که میگفت من یه نفرایی رو میشناختم که برام خیلی قابل احترام بودن از اون ادمهای ناب بودن و از اونهایی که  همش تو راه نورانی بودن این دوستم میگه یبار من یه مشکلی برام پیش اومد و ایقد دلگیر بودم که میخواستم به کسی بگم که برام دعا کنه و رفتم رو انداختم به این ادمها که خیلی ناب بودن و یجورایی دلخوشیایی من هم بودن و میگه به اینا گفتم برام دعا کنن و اونا هم جوابمو دادن و ایقد خوشحال شدم و میگه بعدش یه ماجرایی اتفاق افتاد و یکی از این آدمها منو مسخره کرد البته همشون مسخره کردن و یکیشونم گفت باشه باشه برو برات دعا میکنیم و کلی ماجرا شد اون دوستم میگه که اونموقع که اتفاقا ماه رمضون هم بود و درست شبهای قدر هم بود من ایقد از این ادمها ناراحت و دلشکسته شدم اخه اونا یجورایی همه ی دلخوشیا و تصورات دنیای خوب منو از من گرفته بودن مخصوصا اونایی که یه روزایی برام دلخوشیای زندگیم بودن و منم دنیارو با وجود اونها زیبا میدیدم و میگفتم ادمها کاش مثل اونها بودن و خلاصه همه دلخوشیای منو نابود کردن و میگه اونموقع منم زندگیم پر از مشکلا بود و با ضربه اینا هم نابود شده بودم میگفت نه کسی بود حرفامو بگم و نه چیزی و فقط از یکی از این ادمها که با اونا نبود اونموقع ذکر یونسیه با اینکه میدونستم ولی بازم ایشون گفتن و خوندم و میگفت اونشبها شبهای قدر هم بود و از تلویزیون حرم امام رضا رو دیدم و شکایت اونارو به اقا کردم میگفت اون موقع که روزهای شهادت امام علی ع هم بود میگفت اونموقع مظلومیت امام علی رو درک کردم که میگفت تنها باشی و بی یاور و حق با تو باشه و بهت ظلم کنن و نزارن حرفتو بزنی خلاصه این دوستم میگفت خیلی اون ماجرا برام تلخ بود و میگه بعد اون دیگه به ادمها دیدم عوض شده و بدبین شدم و دنیام زیر و رو شده میگه چند ماهی افسرده بودم و کارم فقط گریه بود و میگه دیگه درس بزرگی گرفتم ولی خیلی برام گرون تموم شد بقیمت از دست دادن دلخوشیای زندگیم و فرد نا امیدی شده ...... نمیدونم شماها هم  درک میکند اینارو من که کاملا این دوستمو درک میکنم و میدونم چه براش سخت بوده...کاش ما یاد بگیریم حواسمون باشه اگه دلخوشی یه ادمی هستیم یا با کارهامون دلخوشی کسی هستیم یا سنگ صبورشیم حواسمون باشه چون با دل اون شخص کار داریم و دلم که شکسته بشه خیلی سخت میشه البته باید ادمش باشیم تا اینارو درک کنیم....

حالا یه چیزی از نذری حرف شد و دلخوشی که این کارهایی که تو محرم انجام میدن دلخوشی خیلیاست دلخوشی که چی بگم بهتر بگم عشق خیلیاست ماهم امروز نذری آش داشتیم و یه عشقی کردیم که نگو و تازه عشق ما دوچندان شد وقتی که این نذری رو کنار زمزمه های نورانی مردان بارانی گروه تواشیح سیرت النبی بودیم اخه کارهای اونارو گذاشته بودیم و اشو درس میکردیم و تازه این اشم زیر باران پخش کردیم که باران در باران شد..بازم حرفامون طولانی شد...ببخشید که نگاههای مهربونتونو خسته کردیم... مواظب خودتون و خوبیاتون و دل مهربونتون و نگاههاتون باشید.

من برای تو همچون "حبیب" نمی شوم......

اما تویی حبیب دلِ تنهایی ام، حسین...

خدایا مرگ مارا شهادت در راهت قرار ده.

خدایا مارا پاکیزه بپذیر.

خدایا ماراهم کربلایی کن.

یاعلی38

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: